And as well a publication in NRC !

Als je er lang genoeg naar kijkt, zijn betonplugjes die je in een kringetje zet net leden van een AA-groep. En als je op een luie zondag op de bank een beetje naar de muur ligt te staren, zie je ineens boven de boekenplank de skyline van een wereldstad op de muur. Verveling is de moeder van de fantasie en wie genoeg fantasie heeft zal zich nooit vervelen. Annegien van Doorn (‘visual artist’) is begiftigd met het soort fantasie dat heel weinig nodig heeft om gevoed te worden. Ze hoeft de deur niet uit voor haar landschappen, scènes en situaties. Haar blik wekt dode dingen tot leven, aan de inhoud van een aanrechtkastje of een kruidenrekje heeft ze genoeg.

Ze maakt ook filmpjes, waarvoor ze dingen doet die kinderen ook graag doen. Wat gebeurt er als je een tafelpoot op een sinaasappel zet of een Mona-toetje door een afdruiprekje drukt? Als kind wordt je dat soort nieuwsgierigheid snel afgeleerd. Zo jammer. Kijk eens naar die twee spaflesjes op een centrifugerende wasmachine. Eerst denk je: die vallen zo om en wie gaat dat dan opruimen? Maar al heel snel zie je: het zijn geen flesjes, het zijn twee tangodansers. Ze draaien, baltsen, zweten. Twee minuten plastic passie. Gewoon op een saaie zondagmiddag.

Martine Kamsma